Στην Ιστορία του ενδοξότερου Ελληνικού ποδοσφαιρικού σωματείου έχουν γραφτεί χρυσές σελίδες με μεταγραφές που έκαναν Πάταγο, υπήρχαν όμως και...μαύρες σελίδες με παίκτες που υπόσχονταν πολλά αλλά στην πορεία αποδείχθηκαν ως μεγάλα παλτά. Το άρθρο έχει επιμεληθεί ο καλός μου φίλος Tsilas από το Hellas Football Data
RedArmy
Αναμνήσεις...
Έχουμε δει και αν έχουμε δει παικταράδες στο λιμάνι. Όταν οι άλλοι πανηγύριζαν για την απόκτηση του συνταξιούχου Σόουζα, εμείς γελάγαμε. Τι να πεις σε οπαδούς ομάδας που έχουν παρακολουθήσει δια ζώσης, Λάγιος Ντέταρι (στα καλά του), Ζιοβάνι, Ριβάλντο, Προτάσοφ (όταν ήταν Νο 1 σέντερ φορ στην Ευρώπη, άντε Νο 2 λόγω Φαν Μπάστεν), Λιτόφτσενγκο, Ζε Ελίας, Καρεμπέ, Σέστιτς, Μπάριος (αρχηγός εθνικής Ουρουγουάης όταν τον πήραμε) και τόσους άλλους. Έχουμε δει όμως και... παλτά, άλλο πράμα. Οι καλύτεροι και οι χειρότεροι μαζί.
Καθόμουν και σκεφτόμουν τι έχουν δει τα μάτια μου από το 1982 που πηγαίνω γήπεδο έως σήμερα. Άρχισα να γελάω αναλογιζόμενος μερικούς «παικταράδες» που φόρεσαν τα τιμημένα ερυθρόλευκα. Από τα «παλτά» δεν γλιτώνει καμία ομάδα στον κόσμο. Μπορεί να σε εκνευρίζουν όταν τους βλέπεις να παίζουν, αλλά με το πέρασμα των χρόνων σε διασκεδάζουν. Κι αν μου έλεγε κάποιος να παρουσιάσω την πλέον «διασκεδαστική» δεκάδα παικτών που έχω δει -και όχι ακούσει- να παίζουν, θα διάλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη τα παρακάτω φυντάνια:
Κουρτ Βελτζλ: Ο Αυστριακός δεν ήταν κακός... Στα νιάτα του όμως. Είχε παίξει και σε Μουντιάλ, στον Ολυμπιακό όμως ήρθε σε προχωρημένη... αγωνιστική αποσύνθεση. Ήταν και το σουλούπι του, πανάθεμά τον. Με την καραφλίτσα, το μουστακάκι, το τεράστιο σορτσάκι που φορούσε σε μία εποχή που όλα τα σορτσάκια ήταν θεόκοντα. Ήρθε, είδε και απήλθε το 1984 και είχα την απόλυτη ευτυχία, ως πιτσιρίκι τότε, να τον δω στη «μεγάλη του βραδιά» στην Ελλάδα. Ναι, ήμουν παρών στο παιχνίδι όπου ο παμμέγιστος Βελτζλ σκόραρε δύο φορές στο ίδιο παιχνίδι! Ναι, έγινε και αυτό. Η ημερομηνία αποτυπωμένη στο μυαλό μου: 4 Νοεμβρίου 1984, στο 4-1 επί του ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ. Η πλάκα είναι πως τη θέση του πήρε ο υπερπαικταράς Μίλος Σέστιτς. Από το κρύο, στη... ζέστη.
Ρασίντ Γιεκινί: Στο Μουντιάλ του 1994 υποστήριζα με πάθος την εθνική Νιγηρίας. Ποια Ελλάδα τώρα... η Νιγηρία είχε στην επίθεση τον... ταύρο Ρασίντ Γιεκινί που έπρεπε να δείξει σε «πράσινους» και «κίτρινους» τι θα τραβούσαν τον επόμενο χρόνο στο πρωτάθλημα. Τώρα, πώς ο «ταύρος» έγινε «βόδι» κανείς δεν κατάλαβε. Μάλλον κι εγώ θα υποστηρίξω την πλευρά που αναφέρει πως ο Γιεκινί ήταν.. άνω των 45 ετών όταν ήρθε στον Πειραιά. Πάντως είχε σκοράρει σε φοβερό και τρομερό αγώνα κυπέλλου με την ΕΑΡ (1-1, με το Νο 2 υποκατάστημα του βάζελου στην Κρήτη) και... τέλος. Τι περιμένεις... πράσινα φορούσε ο άνθρωπος στη Νιγηρία.
Ντιέγκο Αγκίρε: Δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του, ο αείμνηστος Φούνες ήταν τότε το νούμερο 1. Πιάστηκε και ντοπέ... Τον θυμάται κανείς;
Χόκαν Σάντμπεργκ: Τι έπαθε αυτός όταν έφυγε από την ΑΕΚ και ήρθε σε εμάς; Δύο μήνες άντεξε, «διέπρεψε» σε ένα καλοκαιρινό παιχνίδι κυπέλλου με τον Αγροτικό Αστέρα και από τότε ούτε που τον ξανακούσαμε. Είχε ωραία γυναίκα πάντως.
Εντβάλντο: Η... αιώνια αδυναμία μου. Ποιος δεν «λάτρεψε» τον Βραζιλιάνο, τον «διάδοχο του Πελέ», όπως είχε δηλώσει ο Αργύρης Σαλιαρέλης. Ήμουν μέσα στο αγώνα του Λιγκ Καπ το 1990 με τον Ιωνικό στο Καραϊσκάκη, όταν ο θρυλικός Εντβάλντο είχε δώσει σόου που ανάλογο δεν έχει ξαναδεί το γήπεδό μας. Κάθε δύο λεπτά έπεφτε -έφταιγαν οι τάπες όπως δήλωσε μετά-, έβρισκε την μπάλα με την... τρίτη και όταν σκόραρε (ναι, το έκανε σε εκείνο το 3-0) για πρώτη φορά αντί για την ιαχή «γκοοολ» ακούστηκαν γέλια από την εξέδρα. Τι Ζιοβάνι, τι Ριβάλντο, τι Ζε Ελίας, τι Ντιόγο. Ο Εντβάλντο ήταν ο εκφραστής της «βραζιλιάνικης μαγείας».
Φέλιξ Μπόρχα: Ο άνθρωπος-κοντρόλ. Τρία γήπεδα να είχε στη διάθεσή του για να κοντρολάρει μία μπαλιά, πάλι εκτός γηπέδων θα την έστελνε. Ακόμη θυμάμαι το πρωτοσέλιδο αθλητικής εφημερίδας το καλοκαίρι του 2006, στο οποίο ο Μπόρχα δήλωνε σίγουρος για 25 γκολ κάθε σεζόν με την ερυθρόλευκη φανέλα. Προσωπικά θεωρώ, ως μεγαλύτερη διοικητική κίνηση στην ιστορία του Ολυμπιακού, το γεγονός πως η ομάδα έβγαλε λεφτά από αυτόν τον παίκτη.
Γιάτσεχ Καζιμιέρσκι: Ο «τυφλός» τερματοφύλακας. Άξιος διάδοχος του Πολέτι. Το παλικάρι δεν έβλεπε. Στο 1-4 από τον Παναθηναϊκό το 1987 «έπνιξε» δύο γκολ. Αν ο Σαργκάνης μάς... καταράστηκε μετά την προδοσία του το 1985, η κατάρα άκουγε στο όνομα Γιάτσεχ Καζιμιέρσκι. Οκτώ αγώνες έπαιξε βασικός και δεν κερδίσαμε ούτε σε έναν! Ο χειρότερος τερματοφύλακας που φόρεσε τη φανέλα μας. Κι όμως, είχε παίξει εθνική Πολωνίας!
Φέλιξ Αμποάγκουε: Το «ελάφι» της Αλ Αχλί, ή πώς στο καλό τη λέγανε την ομάδα του στην Αφρική. Υπερπαίκτης. Για όσους ενδιαφέρονται, υπάρχουν καταγεγραμμένα ΚΑΙ τα δύο γκολ που σημείωσε στη λαμπρή του καριέρα στην Ελλάδα: Ένα με το Αιγάλεω για το κύπελλο και το άλλο, με πέναλτι, εναντίον του Εθνικού στο πρωτάθλημα. Ως γνωστόν, τα πέναλτι τα χτυπάνε οι μεγάλοι παίκτες...
Ντάνι Γκαρσία Λάρα: Τελικός Κυπέλλου 2006. Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-0 και ο τεράστιος Ντάνι μπαίνει αλλαγή στο 93ο λεπτό στη θέση του Κωνσταντίνου. «Παίζει» για... δευτερόλεπτα και λίγο αργότερα, στην απονομή, ο Ντάνι είναι ο μοναδικός «ερυθρόλευκος» που αντί για τα παπούτσια του φοράει... σαγιονάρα! Κουράστηκε το παλικάρι από το πολύ τρέξιμο. Αυτό είναι το δικό μου highlight από το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό. Ε, αφού σκόραρε κιόλας με τη φανέλα μας, νιώθω πλέον απόλυτα ολοκληρωμένος ως οπαδός του Θρύλου.
Ιγκόρ Βράμπλιτς: Θυμάμαι σαν τώρα δηλώσεις του Σταύρου Νταϊφά: «Θα φέρουμε Μουντιαλικό παίκτη». Αναφερόταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Και έφερε ο πρόεδρος Μουντιαλικό. Αλλά από τον Καναδά. Ο... άτιμος ο Καναδάς είχε πάρει μέρος στο Μουντιάλ του Μεξικό και ο μεγάλος Ιγκόρ Βράμπλιτς φόρεσε το δαφνοστεφανωμένο. Και περίμενα εγώ Βραζιλιάνο, Αργεντινό, στη χειρότερη Ουρουγουανό που είχε παράδοση ο Ολυμπιακός να «ψωνίζει» από εκεί. Ήταν που ήταν ηρωικές εποχές για τον Ολυμπιακό, ήρθε και ο Βράμπλιτς και έδεσε το γλυκό. Επιθετικός ολκής, «τρύπησε» τα δίχτυα όταν σκόραρε το μοναδικό γκολ στη συντριβή 4-1 από τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Αν δεν κάνω λάθος σκόραρε και σε παιχνίδι κυπέλλου με τον Αχαρναϊκό. Τώρα, αν έχει πετύχει και τρίτο γκολ... συγχωρέστε με...
Tsilas
