Τέλος καλό, όλα καλά με το Κύπελλο. Και τι δεν ακούσαμε δηλαδή, πως ο Άρης θα έκανε περίπατο, πως ο Μπάγιεβιτς θα έκανε με τα κρεμμυδάκια τον Σεγκούρα, πως οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν σε διακοπές εδώ και ένα μήνα, πως το κύπελλο θα χαριστεί για τον Αβραάμ. Πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν θα παρακολουθούσε το παιχνίδι, γιατί γνώριζε το αποτέλεσμα και παρόμοιες εικασίες στο πλαίσιο της φαιδρότητας.
Η αλήθεια είναι πως με όλο αυτό το κλίμα που είχε δημιουργηθεί, με το περιστατικό του Λούα-Λούα, τον τραυματισμό του Λεονάρντο και τον "χαβαλέ" στις προπονήσεις που έκαναν οι ποδοσφαιριστές σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, οι οπαδοί δεν ήταν πάρα πολύ αισιόδοξοι.
Επειδή όμως στο ποδόσφαιρο τα πάντα κρίνονται στο γήπεδο, ο Σεγκούρα έδειξε τις αρετές του και δικαιώθηκε που επέμεινε στον τομέα της τακτικής, οι ποδοσφαιριστές απέδειξαν πως όταν κρίνεται ένας τίτλος τον αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα.
Μεγάλη εντύπωση πάντως μου έκαναν οι δηλώσεις του Σεγκούρα και η άρνηση του να αναλάβει ως πρώτος προπονητής. Δεν πιστεύω πως μόνο το γεγονός ότι η σύζυγος του δεν μπορούσε να εργαστεί στην Ελλάδα αποτέλεσε πρόβλημα. Άλλωστε οι 240.000€ που έπαιρνε ως βοηθός, άνετα θα διπλασιαζόντουσαν αν αναλάμβανε ως πρώτος προπονητής. Όμως υπερίσχυσαν άλλα πράγματα και θα ήθελα δημόσια να του πω ένα ευχαριστώ.
Θα του επισημάνω βέβαια πως στο ματς με την ΑΕΚ, η εικόνα της ομάδας και η αδράνεια στον πάγκο μας απαγοήτευσε άπαντες, ούτε θέλω απολογηθώ για όσα είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο, ούτε να βρω δικαιολογίες για να τα γυρίσω τούμπα. Όπως κάθε άνθρωπος έχει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του και στο συγγεκριμένο παιχνίδι, η ομάδα του Ολυμπιακού παρουσιάστηκε ασόβαρη στο γήπεδο. Θα του βγάλω το καπέλο όμως για τον τρόπο που αντιμετώπισε τον τελικό, για το πως κράτησε την ψυχραιμία του στις αντιδράσεις του κόσμου και των ίδιων του των παικτών, για την ταπεινοφροσύνη και τα εύσημα που απέδωσε σε πρώην συνεργάτες του.
Όλα αυτά όμως πέρασαν, τι κρύβει η επόμενη μέρα για τον Θρύλο; Μα φυσικά η εύρεση ενός προπονητή είναι το πρώτο μέλημα της ομάδας, ενός προπονητή που θα τον πιστέψει ο κόσμος και ο πρόεδρος και φυσικά ολόκληρο το ποδοσφαιρικό τμήμα να δουλέψει με σοβαρότητα. Δεν γνωρίζω ποιός έχει δίκιο στην περίπτωση του Λούα-Λούα. Ο αγαπημένος ποδοσφαιριστής της εξέδρας δύσκολα θα συνεχίσει στην ομάδα, τα τερτίπια του βλέπετε δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας και επαγγελματισμού όμως και η κίνητη της ομάδας να μην συγχωρήσει τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι ένα σημάδι σοβαρότητας. Αρκεί βέβαια να υπάρχουν άξιοι και ποιοτικοί αντικαταστάτες, όχι μόνο του Λούα, αλλά του Ντομί, του Σέζαρ και όσων παιδιών αποτελέσουν παρελθόν. Αυτό που πρέπει να ζητάμε ως οπαδοί από την διοίκηση είναι να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα όλες τις ανάγκες της ομάδας και όχι να καταφεύγει σε εφήμερες και φτηνές σοβαροφανείς λύσεις πού μόνο σοβαρές δεν είναι...
RedArmy
Επιτέλους λίγη σοβαρότητα...
Oι μέρες αργίας ενός ποδοσφαιρικού Θρύλου....
Η απομάκρυνση του Τεχνικού Διευθυντή του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού ή μάλλον η απόλυση του, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Αν ρωτούσατε τους ρεπόρτερ της ομάδας ή διάφορους παρατρεχάμενους ποιές ήταν οι σκέψεις του Σωκράτη Κόκκαλη για τον σχεδιασμό της ποδοσφαιρικής ομάδας ή αν υπήρχε έστω σαν σκέψη να απομακρυνθεί ο Ίβιτς, ουδείς γνώριζε. Η ουσία είναι πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είχε πάρει την απόφαση του εδώ και καιρό. Δεν ήθελε ούτε τον Λεμονή, ούτε και τον Ίβιτς. Στον μεν προπονητή ούτε που του αναγνώρισε το γεγονός ότι η ομάδα πέρασε στην επόμενη φάση του Champions League και του χρέωσε την ήττα στην Καλαμαριά και την ισοπαλία με τον Αστέρα, για τον δε Ίβιτς το πράγμα είναι πιο πολύπλοκο.
Ο Κόκκαλης δεν είναι ένας απλός άνθρωπος για να καταφέρεις να του μιλήσεις για μεταγραφικό σχεδιασμό, ούτε του αρέσει να του υποδεικνύουν ποιόν να αγοράσει. Έχει την δική του άποψη και φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο, η οποία βέβαια δεν συμβαδίζει με αυτή μιας ομάδας που θεωρείται και είναι πρωταθλήτρια και προπάντων επαγγελματική. Αλίμονο αν ο Μπερλουσκόνι ή ο Λαπόρτα ή ο Αμπράμοβιτς αποφάσιζαν να καταργήσουν τον προπονητή και να δημιουργούσαν μια ποδοσφαιρική ομάδα. Στην καλύτερη περίπτωση το αποτέλεσμα θα ήταν μια ομάδα αποτελούμενη από 6 φανταζί μέσους, 3 ευέλικτους επιθετικούς που αρέσκονται στις τρίπλες και τα τσαλιμάκια, έναν αμυντικό για ξενέρωμα και τερματοφύλακα τύπου Ρενέ Χιγκίτα που κάνει και τις ντριπλίτσες, βάζει και τα γκολάκια του.
Για να πείσεις τον Κόκκαλη να αγοράσει ποδοσφαιριστή ο οποίος δεν είναι τις επιλογής του, πρέπει να τον ψήσεις πως είναι ο καλύτερος του κόσμου. Ο νέος Μαραναντόνα, Ροναλντινιο, Μέσι, πείτε τον όπως θέλετε. Δεν είναι τυχαίο πως σε διάφορες φυλλάδες όταν έρχεται παίκτης υπό δοκιμήν και προφανώς κάποιοι θέλουν να κονομήσουν από αυτόν, διαβάζετε σε μεγάλους τίτλους, ΈΡΧΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΕΤΟΟ, ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΚΑΡΛΟΣ και δεν συμμαζεύετε. Όταν λοιπόν ο παίκτης αυτός δεν είναι όπως τον είχε φανταστεί ο Κόκκαλης, αμέσως θεωρεί πως τον κοροϊδεψες, πως τον εξαπάτησες, πως του έφαγες λεφτά και αντιδράει εν θερμό.
Η διαφωνία για τον προπονητή ήταν μια πρόφαση και όχι η πραγματική αιτία. Το γεγονός πως ο Ίβιτς με τον Σεγκούρα έχουν καλές σχέσεις είναι δεδομένο, ο Σέρβος ήθελε την παραμονή του Ίβηρα από άλλο πόστο όμως, σαν βοηθός προπονητή όπου είναι και η δουλειά του Σεγκούρα άλλωστε και όχι ως πρώτο προπονητή. Ο εκνευρισμός του Κόκκαλη ως προς τον Ίβιτς μπορώ να υποθέσω πως είχε να κάνει με τις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών:
Για να τα δούμε λίγο:
Ραούλ Μπράβο: Κόστισε πάνω από 3εκάτ. και γυάλιζε τον πάγκο, το γεγονός πως ήταν τραυματίας δεν μέτρησε. Ενώ κάποιοι για να χρυσώσουν το χάπι, έβγαλαν ξενύχτη τον Ισπανό και ποδοσφαιρικά αδιάφορο.
Λιονέλ Νούνιες: Κόστισε κάτι παραπάνω από 2,5εκάτ ευρώ και στην ουσία ήταν μια ρεζέβρα πολυτελείας. Παρά τα όσα θετικά έδειξε στην προετοιμασία στο πρωτάθλημα δεν έδειξε τίποτα και χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα, στο κύπελλο βέβαια πέτυχε εντυπωσιακά τέρματα και ένα από αυτά τον κράτησε στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι.
Κριστίαν Ραούλ Λεντέσμα: Ο λύκος ξεκίνησε εντυπωσιακά, έδωσε ποιότητα στην μεσαία γραμμή της ομάδας όμως κάτι οι συχνοί τραυματισμοί που τον άφησαν πίσω, κάτι το κολπάκι με την Σαν Λορέντζο για να τσιμπήσει παραπάνω χρήματα και κάτι η αδιαφορία στα τελευταία παιχνίδια, χρεώθηκε και αυτός ως αποτυχημένη επιλογή του Ίβιτς
Ροντρίγκο Αρτσούμπι: Είμαι σίγουρος πως αν ο Ίβιτς έπειθε τον Σωκράτη να αγοράσει 3,5 εκάτ. ευρώ έναν ποδοσφαιριστή με την εικόνα που παρουσίασε ο Αρτσούμπι όσο καιρό ήταν στην Ελλάδα, θα τον απέλυε από τον Δεκέμβριο. Η αλήθεια είναι πως ο Αργεντίνος εξτρέμ ποτέ δεν έπαιξε σε αυτή την θέση. Τι να κάνουμε δεν ήταν αριστερό μπακ ο άνθρωπος, Παρ' όλα αυτά χάθηκε 1,5 εκάτ. ευρώ για τον δανεισμό και τον μισθό του ποδοσφαιριστή, ο οποίος τελευταία "πετάει" στην Ρίβερ Πλεϊτ.
Όπως βλέπετε λοιπόν, ο Σωκράτης θεωρεί πως η οικονομική ζημιά που του προκάλεσε ο Ίβιτς ήταν ανεπανόρθωτη. Με αυτά τα χρήματα ο Σωκράτης θεωρούσε πως μπορούσε να την βγάλει όχι για μια, αλλά για δύο ίσως και τρεις καλοκαιρινές μεταγραφικές περιόδους. Άσχετα βέβαια αν ο Ίβιτς τον έφερε σε επαφή με τον Ζάχαβι και του εξοικονόμησε 16εκάτ. ευρώ.
Στην ουσία των πραγμάτων τώρα και επειδή ο Ολυμπιακός είναι υπεράνω προσώπων, η κίνηση του Κόκκαλη ήταν το απόλυτο πισωγύρισμα που θυμίζει σε έντονο βαθμό την πρώτη απόλυση του Μπάγιεβιτς. Από το σημείο εκείνο, ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός, η ομάδα που είχε φτάσει μια ανάσα πριν τα ημιτελικά του Champions League, σταμάτησε να αναπτύσσετε και να είναι η ομάδα του προπονητή, αλλά έγινε η ομάδα του προέδρου. Τα πρωταθλήματα ήταν απλός ένα χρύσωμα χαπιού μιας και επί της ουσίας αγωνιστική εξέλιξη και βελτίωση των ποδοσφαιριστών δεν υπήρξε ποτέ. Και όταν όλα τα σχέδια του Κόκκαλη απέτυχαν με αποκορύφωμα τον ποδοσφαιρικό γήρας και τα γιουχαρίσματα έγιναν εντονότερα από ποτέ, αποφάσισε να αφουγκραστεί τον κόσμο, να προσλάβει τεχνικό διευθυντή και να κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα οικονομικά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Ο Ολυμπιακός άρχισε να λειτουργεί έστω και καθυστερημένα ως επαγγελματικό σωματείο. Είχε έναν τεχνικό διευθυντή ο οποίος έκανε ταξίδια, παρακολουθούσε, είχε επικοινωνία, επαφές, γνωριμίες και κυρίως δεν φοβόταν να μπει μέσα σε αεροπλάνο, ούτε βέβαια πήγαινε διακοπές αφήνωντας ένα ποδοσφαιρικό σωματείο στην μοίρα του.
Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν καθώς οι αποφάσεις του Σωκράτη περιορίζουν τις φιλοδοξίες των φιλάθλων. Είναι πασιφανές πως δεν θέλει άνθρωπο να κάνει κουμάντο στα οικονομικά της ομάδας και να έχει άποψη για τις μεταγραφές και την διαχείριση του ποδοσφαιρικού σωματείο. Κάτι τέτοιο άλλωστε το είχε προαναγγείλει μέσες άκρες στην Κυριακάτικη συνέντευξη τύπου, όπου με το γνωστό του χιούμορ και τις λαϊκίστικες ατάκες του, προκάλεσε το μειδίαμα της αυλής και αισθάνθηκε πάλι πως είναι δυνατός και ικανός για να κάνει το κουμάντο του.
Αφήστε στην άκρη τις δικαιολογίες τύπου, δεν τα βρήκαν για τον προπονητή και πως ο Σέρβος Τ.Δ. λειτουργούσε υπογείως. Ούτε κανένας Καρεμπέ θα έρθει, ούτε θα υπάρχει τεχνικός διευθυντής στην ομάδα και αν πάρουμε και το κύπελλο προπονητής ο Σεκγούρα θα είναι.
Πλέον η άποψη του Σωκράτη Κόκκαλη για τον Ολυμπιακό είναι προβλέψιμη. "η ομάδα πρέπει να παίζει με συγκεκριμένο σύστημα που έχει επιλέξει ο πρόεδρος, πρέπει να έχει ποδοσφαιριστές που έχει επιλέξει ο ίδιος και δεν χρειάζονται περιττά άτομα όπως τεχνικοί διευθυντές που θα παίρνουν αποφάσεις μόνοι τους. Θέλει έναν προπονητή που να μην είναι ακριβός, γι αυτό άλλωστε ξεκαθάρισε στην συνέντευξη τύπου πως το ενδεχόμενο να έρθει ένα μεγάλο όνομα για τον πάγκο, που να καταφέρει τα πάντα εντός και εκτός συνόρων είναι απίθανο.
Ο προπονητής που θέλει ο Κόκκαλης θα πρέπει να είναι χαμηλών τόνων, yesmen και μάλιστα αν δεν εμφανιζόταν πουθενά θα ήταν η καλύτερη του προέδρου. Επειδή όμως ο αόρατος άνθρωπος είναι χαρακτήρας από μυθιστόρημα και όχι προπονητής, οι μέρες αργίας του ποδοσφαιρικού θρύλου ξεκίνησαν, ενός συλλόγου, που η ιδέα, το όραμα και το πάθος των οπαδών σκοντάφτει στο πέτρινο ταβάνι που έχτισε ο πρόεδρος του,
RedArmy
