Πολλοί φίλοι με ρωτούσαν γιατί τόσες μέρες δεν έγραψα κάτι για την απομάκρυνση του Τάκη Λεμονή από τον πάγκο του Ολυμπιακού. Η αλήθεια είναι πως ούτε πολύ χρόνο είχα, ούτε και όρεξη να γράψω κάτι, άλλωστε το διαδύκτιο γεμάτο από Blogs και απόψεις είναι. Ο καθένας λέει καλοπροαίρετα (ελπίζω) το μακρύ και το κοντό του, προσπαθεί να βρει αίτια, δικαιολογίες, υπέρ και κατά.
Αν σταθώ απλά στα γεγονότα, η απομάκρυνση του Τάκη με πικραίνει. Ανέλαβε πέρισυ το δύσκολο έργο του ξεσκαρταρίσματος, ανέλαβε με τα αδιαμφησβήτητα Ολυμπιακά του αισθήματα (ναι ο Τάκης είναι Ολυμπιακός και όχι Ολυμπιακάρα-ευτυχώς) να βάλει τις βάσεις για μια καινούρια ομάδα έχωντας φυσικά την απόλυτη στήριξη του προέδρου, του κόσμου αλλά όχι των ΜΜΕ γιατί βλέπετε ο Τάκης δεν είναι από αυτούς που κάνουν τραπεζώματα, ούτε αγέλαστος και ανεκφραστικος είναι κάνει χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ούτε μάνατζερ είναι, ούτε προσωπικό σκάουτερ και δικηγόρο έχει...
Η αλήθεια είναι πως δίχως τον Ίβιτς ακόμα για παίκτες θα έψαχνε ο Ολυμπιακός. Οι περιπτώσεις Τουνζαϊ, Μακελελέ, Μόντριτς, Πέτριτς ήταν όχι μόνο δύσκολες από οικονομικής πλευράς ήταν αλλά μάλλον ανέφικτες δίχως την απαραίτητη διπλωματία αλλά και τα μέσα. Η μόνη μεταγραφή που είχε καταφέρει να προχωρήσει σημαντικά ο Λεμονής ήταν αυτή του Ρόμενταλ που αφού πέρασε από χίλια μύρια κύμματα τελικά "κόπηκε" λόγο Γκαλέτι.
Η φιλοσοφία του Τάκη για την δημιουργία μιας ομάδας ήταν ορθή. Και εγώ είμαι της άποψης πως πρέπει να παίξεις το ίδιο εντός και εκτός έδρας, το ίδιο στην Ευρώπη και το ίδιο στην Ελλάδα. Επειδή ο Ολυμπιακός όμως δεν έχει την πολυτέλεια να γεμίσει το ρόστερ του με παίκτες της αξίας της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελώνα, έπρεπε να βρει μια άλλη τακτική για να πετύχει η συνταγή της Ευρώπης. Για την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, το συζητάμε..
Η αμφισβήτηση του Τάκη ξεκίνησε από τα φιλικά, ειδικά από την ήττα με τον Πανιώνιο και κορυφώθηκε στις παραμονές του αγώνα με την Βέρντερ. Εκεί όλοι περίμεναν το στραπάτσο για να κάνουν τα γνωστά τους πρωτοσέλιδα.
Δεν χρειάζεται να αναλύσω, ούτε να μακρηγορήσω για το τι έχει προσφέρει ο Τάκης στον Ολυμπιακό, θα τον παρομοίαζα ως ένα σύγχρονο Δρ. Van Helsing ο οποίος παλούκωσε ουκ ολίγους βρυκόλακες τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Πέρα από τις τεσσάρες στο κύπελλο απέναντι στον αιώνιο, σημείωσε την μεγαλύτερη εντός έδρας νίκη Ελληνικής ομάδας στο Champion's League και μάλιστα απέναντι στην φιναλίστ του τελικού ενώ έσπασε και εις διπλούν το ρόδι στα εκτός.
Η εικόνα βέβαια στα εντός έδρας δεν ήταν και ότι καλύτερο, ειδικά με ομάδες που ήταν υποδεέστερες ως προς το υλικό και όχι ως προς το αγωνιστικό τους πάθος και εκεί κάπου βρήκαν πάτημα οι γνωστοί Ολυμπιακάρες και δημοσιογράφοι-αναλυτές του ....ποδοσφαίρου
και σιγά σιγά ο Τάκης έγινε Sir Τάκης, με την ειρωνική έννοια βέβαια...
Σε καμία περίπτωση δεν θα θεωρήσω τον Κόκκαλη προπονητοφάγο, αυτός άλλωστε έδωσε την ευκαιρία στον Τάκη Λεμονή να εργαστεί εις διπλούν στον Ολυμπιακό και τις δυο φορές η επιλογή του των δικαίωσε, ενώ κατά το παρελθόν η συνταγή αυτή έφερνε τα πρωταθλήματα. Ο Κόκκαλης μπορεί να πήγε κόντρα στο λαϊκο συναίσθημα, θεώρησε όμως πως έπρεπε να αλλάξουν κάποια πράγματα την δεδομένη στιγμή για να μην χαθεί εντελώς το τραίνο του Champions League. Θα μπορούσα να γκρινιάξω και εγώ να παραπονεθώ για την απομάκρυνση του Λεμονή, θα μπορούσαν να πω ότι σε κάποιο σημείο ίσως να είναι και αχάριστος, όμως από την στιγμή που είπε αυτές τις σταράτες κουβέντες στους παίκτες, μιλώντας τους με λόγια που ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα και δεν την χαϊδευουν, μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό του.
Ότι και να ακούω από ραδιόφωνα, διαβάζω από Blog, ακόμα και από εφημερίδες, είναι απλά λόγια για λαϊκη κατανάλωση. Οι ίδιες εφημερίδες που τα βάζουν τώρα με τον Κόκκαλη ήταν οι ίδιες που ειρωνεύοντουσαν τον Λεμονή, τον Ολυμπιακό, παίκτες σαν τον Μπελούτσι...
Όσο και να θέλουν κάποιοι να μπερδεύουν τις μνήμες των ανθρώπων, δεν θα ξεχαστούν άρθρα τύπου "Άσε μας ρε Τάκη", λες και μιλάει στον υπάλληλο της μακαρονερί του ο...πρόεδρος, η Ολυμπιακάρα.
Μπορεί να σας διαφωνείτε με την άποψη μου, δικαίωμα σας, θα σας δώσω μια συμβουλή όμως, φόβου αυτούς που εμπορεύονται την ιδέα του Ολυμπιακού. Κανένας Κόκκαλης δεν πήγε να βγάλει μπλουζάκια μετά από επιτυχίες του Ολυμπιακού, κανένας Λεμονής δεν είναι εκδότης...Τελικά αυτός ο Van Helsing είχε να αντιμετωπίσει πολλούς κρυμμένους βρυκόλακες...
RedArmy
[...]
Σε ένα παιχνίδι που κερδίζει καθαρά ο αντίπαλος σου και μάλιστα με τέτοιο σκορ, δεν μπορείς να κάνεις κριτική για την τακτική και το αγωνιστικό πλάνο της ομάδας σου. Το σίγουρο είναι πως ο κύριος Σεγκούρα όχι μόνο κατέστρωσε κάποιο σχέδιο, αντίθετα αυτός όπως και η ομάδα του Ολυμπιακού εχθές βρισκόταν αλλού. Προφανώς η βόλτα που έκαναν και το ψαράκι που έφαγαν παραμονές του αγώνα για διατήρηση του καλού κλίματος περισσότερο αποσυντόνισε και κοίμησε παρά συσπείρωσε την ομάδα. Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις δηλαδη...
