Τις τελευταίες δυο εβδομάδες, οι φίλαθλοι του μπασκετικού Ολυμπιακού, θα πρέπει να πλέον σε πελάγη ευτυχίας. Δεν είναι και λίγο άλλωστε η ομάδα να κάνει τόσο σημαντικές μεταγραφές.
Η αρχή έγινε με τον Έρτσεκ, όπου έπειτα από το "φιάσκο" του Αντώνη Φώτση, η διοίκηση κινήθηκε αστραπιαία και απέκτησε έναν από τους πλέον ταλαντούχους παίκτες στην Ευρώπη. Η αξία του στους μυημένους μπασκετικούς είναι γνωστή και παίζει σε μια θέση που ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα εδώ και χρόνια.
Και ενώ άπαντες περίμεναν τις εξελίζεις με τον Λάζο, τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ ως 
μπασκετμπολίστα, έγινε το δεύτερο μπαμ, και τι μπαμ δηλαδή με τον Βούισιτς, έναν από τους καλύτερους, αν όχι τον καλύτερο σέντερ της Ευρώπης. Πλέον ο Ολυμπιακός διαθέτει μια από τις ισχυρότερες front Line με τους Βούισιτς, Big Sofo στα καλά του, τον Ιαν Βουγιούκα που επιστρέφει και φυσικά τον Μπορούση.
Σήμερα ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα με την μεταγραφή του Teo. Ενός παίκτη που είναι ικανός να αλλάξει ισορροπίες, να μεταμορφώσει μια ομάδα σε άμυνα και επίθεση, του αθλητή που βγήκε ως κορυφαίος μπασκετμπολίστας το 2006 στην Ευρώπη, του Αθλητή που βγήκε 
κορυφαίος αθλητής στην Ρωσία για δεύτερη χρονιά και εκεί και αν έχουν αθλητές και αθληταράδες.
Δεν γνωρίζω τι θα συμβεί με τον Μάτσας, ούτε με τον Χάπερλιν, έχω την εντύπωση πως αυτές οι δυο περιπτώσεις αλληλοσυνδέονται, μου κάνει όμως εντύπωση η σφόδρη επιθυμία του Χάπερλιν να παίξει με την φανέλα του Ολυμπιακού, πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση...
RedArmy
Νέα εποχή για τον μπασκετικό θρύλο με τους Έρτσεκ, Βούϊσιτς, Παπαλουκά.
Μόνο τα ορθά συμπεράσματα έχουν αξία...
Πολλοί φίλοι μου αναρωτήθηκαν γιατί αυτές τις τελευταίες εβδομάδες δεν πήρα θέση και δεν έγραψα κάτι για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Ολόκληρους τελικούς A1 είχαμε, τα παιχνίδια είχαν πάρει φωτιά, τι στο καλό συμβαίνει;
Η αλήθεια είναι πως έπειτα από το χαμένο λεϊ απ του Πρίντεζη στον πρώτο τελικό, ξενέρωσα απίστευτα, όλα τα άλλα ήταν προβλέψιμα... Τα μπουκαρίσματα του φαρμακοβιομήχανου στον αγωνιστικό χώρο, τα ρατσιστικά συνθήματα των οπαδών του περσινού πρωταθλητή Ευρώπης, τα διάφορα καραγκιοζιλίκια των οπαδών εκατέρωθεν, ο χαρτοπόλεμος δηλώσεων, ανακοινώσεων διαμαρτυριών, το γκρίζο σπρώξιμο που φέτος δεν ήταν τόσο εμφανές όσο πέρυσι βέβαια και η επικράτηση του γηπεδούχου.
Θεωρούσα αν θέλετε άσκοπο, αν όχι αδιάφορο να ασχοληθώ με αυτά τα θέματα, ακόμα και αν ήταν εις βάρος αυτού του ιστοτόπου. Προσωπικά αυτό που επιθυμώ είναι να λέγονται πράγματα στην ώρα που πρέπει και όπως πρέπει, δεν καλύπτεται η επικαιρότητα, ούτε δεν αφήνουμε να πέσει καρφίτσα κάτω.
Την απαξίωση του πράσινου "ηγέτη" προς το πρόσωπο του Παναγιώτη Γιαννάκη, την περίμενα, ήταν προβλέψιμη. Το να αποκαλείς έμμεσα "Καραγκιόζη" με τέτοια προσωπικότητα είναι κάτι το οποίο προσβάλει όχι τον Παναγιώτη, αλλά ξεμπροστιάζει τον υβριστή του, ο οποίος να θυμίσω στους νεότερους πως έκοψε το μπάσκετ στον τεράστιο Νίκο Γκάλη. Από εκεί και πέρα τι να πει κανείς...
Τα μπουκαρίσματα στο γήπεδο ήταν επίσης προβλέψιμα, όταν υπάρχει ο κίνδυνος της ανατροπής και της απώλειας των κεκτημένων, όταν υπάρχει η συνειδητοποίηση πως η μια ομάδα κλείνει τον κύκλο της και η άλλη τώρα τον ξεκινάει, όταν η φωνή επικρατεί της λογικής και η αδικία του δικαίου, τότε αντιλαμβάνεσαι πως κάτι δεν πάει καλά...
Για την συμπεριφορά των διεθνών παικτών, δεν έχω να πω τίποτα, βρίσκουν και τα κάνουν. Φυσικά στα ματς της Ευρωλίγκας, ο καλύτερος ευρωπαίος αμυντικός δεν μπορεί να παίζει άμυνα με τα πόδια, ούτε να πιάνει από την μέση τον αντίπαλο, ούτε φυσικά να παίζει θέατρο εκβιάζοντας το φάουλ. Τέλος πάντων ψιλά γράμματα αυτά... Τα αναφέρω επιγραμματικά και δεν τα αναλύω...
Ποιά όμως είναι τα ορθά συμπεράσματα που πρέπει να βγουν; Όχι φυσικά πως θα μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα με το αν, πως η ομάδα αδικήθηκε, πως έλλειπε ο Μάτσας...Όχι, το ορθό συμπέρασμα που πρέπει να βγει, είναι η εμπειρία από μια τέτοια ατμόσφαιρα. Όχι από την συμπεριφορά του αντιπάλου, ούτε από την τακτική του, αυτά αλλάζουν. Η εμπειρία αντίδρασης σε μια τέτοια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Αυτό είναι το στοιχείο που θα πρέπει να αξιοποιήσουν οι παίκτες μας, όχι πως θα σταματούσαν τον Μπατίστ, ούτε πως θα έπρεπε να μην πέφτουν στην παγίδα του ασφυκτικού πρέσινγκ του αντιπάλου με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερο από 14 δεύτερα για να ολοκληρώσουν την επίθεση τους. Ο αρμόδιος για να βρει λύσεις σε αυτές τις αγωνιστικές αντιξοότητες υπάρχει, αυτό που θα πρέπει όλοι να βάλουν στην σκέψη τους, είναι πως θα αντιδράσουν την επόμενη φορά που θα βρεθούν στο ΟΑΚΑ. Επίσης το γεγονός πως το πλεονέκτημα της έδρας για δεύτερη χρονιά χάθηκε όχι από τα ντέρμπι αλλά από παιχνίδια θεωρητικά βατά, κάτι πρέπει να λέει. Είπαμε, ο κανόνας είναι άγραφος και επιβεβαιώνεται στις περισσότερες περιπτώσεις: Η έδρα κερδίζει τα πρωταθλήματα.
RedArmy
