Μόνο τα ορθά συμπεράσματα έχουν αξία...

Πολλοί φίλοι μου αναρωτήθηκαν γιατί αυτές τις τελευταίες εβδομάδες δεν πήρα θέση και δεν έγραψα κάτι για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Ολόκληρους τελικούς A1 είχαμε, τα παιχνίδια είχαν πάρει φωτιά, τι στο καλό συμβαίνει;
Η αλήθεια είναι πως έπειτα από το χαμένο λεϊ απ του Πρίντεζη στον πρώτο τελικό, ξενέρωσα απίστευτα, όλα τα άλλα ήταν προβλέψιμα... Τα μπουκαρίσματα του φαρμακοβιομήχανου στον αγωνιστικό χώρο, τα ρατσιστικά συνθήματα των οπαδών του περσινού πρωταθλητή Ευρώπης, τα διάφορα καραγκιοζιλίκια των οπαδών εκατέρωθεν, ο χαρτοπόλεμος δηλώσεων, ανακοινώσεων διαμαρτυριών, το γκρίζο σπρώξιμο που φέτος δεν ήταν τόσο εμφανές όσο πέρυσι βέβαια και η επικράτηση του γηπεδούχου.
Θεωρούσα αν θέλετε άσκοπο, αν όχι αδιάφορο να ασχοληθώ με αυτά τα θέματα, ακόμα και αν ήταν εις βάρος αυτού του ιστοτόπου. Προσωπικά αυτό που επιθυμώ είναι να λέγονται πράγματα στην ώρα που πρέπει και όπως πρέπει, δεν καλύπτεται η επικαιρότητα, ούτε δεν αφήνουμε να πέσει καρφίτσα κάτω.
Την απαξίωση του πράσινου "ηγέτη" προς το πρόσωπο του Παναγιώτη Γιαννάκη, την περίμενα, ήταν προβλέψιμη. Το να αποκαλείς έμμεσα "Καραγκιόζη" με τέτοια προσωπικότητα είναι κάτι το οποίο προσβάλει όχι τον Παναγιώτη, αλλά ξεμπροστιάζει τον υβριστή του, ο οποίος να θυμίσω στους νεότερους πως έκοψε το μπάσκετ στον τεράστιο Νίκο Γκάλη. Από εκεί και πέρα τι να πει κανείς...
Τα μπουκαρίσματα στο γήπεδο ήταν επίσης προβλέψιμα, όταν υπάρχει ο κίνδυνος της ανατροπής και της απώλειας των κεκτημένων, όταν υπάρχει η συνειδητοποίηση πως η μια ομάδα κλείνει τον κύκλο της και η άλλη τώρα τον ξεκινάει, όταν η φωνή επικρατεί της λογικής και η αδικία του δικαίου, τότε αντιλαμβάνεσαι πως κάτι δεν πάει καλά...
Για την συμπεριφορά των διεθνών παικτών, δεν έχω να πω τίποτα, βρίσκουν και τα κάνουν. Φυσικά στα ματς της Ευρωλίγκας, ο καλύτερος ευρωπαίος αμυντικός δεν μπορεί να παίζει άμυνα με τα πόδια, ούτε να πιάνει από την μέση τον αντίπαλο, ούτε φυσικά να παίζει θέατρο εκβιάζοντας το φάουλ. Τέλος πάντων ψιλά γράμματα αυτά... Τα αναφέρω επιγραμματικά και δεν τα αναλύω...
Ποιά όμως είναι τα ορθά συμπεράσματα που πρέπει να βγουν; Όχι φυσικά πως θα μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα με το αν, πως η ομάδα αδικήθηκε, πως έλλειπε ο Μάτσας...Όχι, το ορθό συμπέρασμα που πρέπει να βγει, είναι η εμπειρία από μια τέτοια ατμόσφαιρα. Όχι από την συμπεριφορά του αντιπάλου, ούτε από την τακτική του, αυτά αλλάζουν. Η εμπειρία αντίδρασης σε μια τέτοια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Αυτό είναι το στοιχείο που θα πρέπει να αξιοποιήσουν οι παίκτες μας, όχι πως θα σταματούσαν τον Μπατίστ, ούτε πως θα έπρεπε να μην πέφτουν στην παγίδα του ασφυκτικού πρέσινγκ του αντιπάλου με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερο από 14 δεύτερα για να ολοκληρώσουν την επίθεση τους. Ο αρμόδιος για να βρει λύσεις σε αυτές τις αγωνιστικές αντιξοότητες υπάρχει, αυτό που θα πρέπει όλοι να βάλουν στην σκέψη τους, είναι πως θα αντιδράσουν την επόμενη φορά που θα βρεθούν στο ΟΑΚΑ. Επίσης το γεγονός πως το πλεονέκτημα της έδρας για δεύτερη χρονιά χάθηκε όχι από τα ντέρμπι αλλά από παιχνίδια θεωρητικά βατά, κάτι πρέπει να λέει. Είπαμε, ο κανόνας είναι άγραφος και επιβεβαιώνεται στις περισσότερες περιπτώσεις: Η έδρα κερδίζει τα πρωταθλήματα.
RedArmy