Η απαγοητευτική εμφάνιση της ομάδας με την Καβάλα, γέμισε προβληματισμούς το ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Η ομάδα δεν τραβάει, οι υποχρεώσεις και το αγωνιστικό πρόγραμμα είναι βαρύ, παίκτες απουσίαζουν λόγο τραυματισμών, το ρόστερ είναι ελλειπέστατο και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ούτε στα διοικητικά ούτε και στις δυνατότητες της ομάδας. Τι γίνεται λοιπόν; Αισθάνομαι μεγάλη απαγοήτευση, όπως και οι περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού άλλωστε. Προσπαθώ να σκευθώ κάτι αισιόδοξο αλλά δεν μου βγαίνει. Η χθεσινή εμφάνιση μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Και δεν είναι το αποτέλεσμα, στατιστικά δηλαδή να το πάρεις, κάποια στιγμή θα σου κάτσει και η στραβή που λέμε στα εντός έδρας παιχνίδια, τον χρόνο για να γυρίσεις το παιχνίδι το έχεις. Δυο αγώνες έχεις δώσει στο πρωτάθλημα και σου μένει και το ντέρμπι. Αλλά πως να αισιοδοξείς για κάτι καλύτερο όταν επί 95 λεπτά δεν κάνεις μια ευκαιρία βρε αδερφέ, δεν πατάς στην περιοχή του αντιπάλου. Τέσσερις παίκτες άλλαξε ο προπονητής στην θέση του αριστερού χαφ, την οποία με τον περίφημο μεταγραφικό σχεδιασμό μας, την καταργήσαμε. Χρησιμοποίησε όλους τους επιθετικούς που είχε, τι Μήτρογλου, τι Ντιόγκο, τι Ντάρμπισιρ...το αποτέλεσμα το ίδιο. Το κέντρο έμοιαζε να είναι ανύπαρκτο, ο Λεντέσμα σε ρόλο κόφτη με πεδίο δράσης τα 10 μέτρα, ο Ντουντού εξαφανισμένος και μετά το 70 να έχει κλατάρει...ο Ζαϊρί δεν μπορούσε να ντριπλάρει ούτε σταματημένο παίκτη...τα μπακ να τροφοδοτούν τα χαφ με καμινάδες...ποδόσφαιρο του 1910...τι να λέμε τώρα. Το πιο εύκολο που θα μπορούσα να πω είναι πως πρόεδρε έτσι όπως έστρωσες κοιμήσου τώρα. Εσύ επέλεξες αυτόν τον προπονητή, εσύ αποφάσισες ότι δεν θα βάλεις χρήματα αυτό το καλοκαίρι για να πάρουμε έναν παίκτη. Μιλάς στον τύπο για οργανωμένη προσπάθεια απαξίωσης του Ολυμπιακού, ποιός απαξιώνει τον Ολυμπιακό βρε πρόεδρε; Όταν έχεις 3 μήνες στην διάθεση σου να πάρεις παίκτη στην θέση του Τζόλε, όταν ξέρεις ότι από πέρυσι υπήρχε πρόβλημα στην θέση του κέντρου, όταν ήξερες ότι δεν έχεις τέταρτο επιθετικό...όταν ξέρεις πως ο κοσμος έχει μπουχτίσει...ποίος απαξιώνει την ομάδα; Βγήκες και είπες στην συνέντευξη τύπου για 9 παίκτες...ε και...μόνο 9 παίκτες υπήρχαν στην λίστα του προπονητή; Ούτε καν σε λύση ανάγκη δεν πήγες, ενώ είχες την δυνατότητα να μπαλώσεις το ρόστερ με φτηνές λύσεις έστω και την έσχατη στιγμή με ελεύθερους παίκτες. Και όποιος σου λέει ότι δεν υπήρχαν καλές περιπτώσεις...είναι άσχετος και επικίνδυνος. Και να έρθω στο προκείμενο τώρα...τι θα κάνεις; Να απολύσεις τον Κετσπάγια; Και να φέρεις ποιόν; Και αυτός που θα έρθει τι θα είναι μάγος; Έχουμε σοβαρότατες ελλείψεις και πρόβλημα ψυχολογίας...ποίος θα το λύσει αυτό; Για σκέψου το καλύτερα φέτος, γιατί όπως πάει το πράγμα, η χρονιά μοιάζει να έχει χαθεί...σκέψου πως θα ενεργήσεις από εδώ και εμπρός, βάλε το καλό του Ολυμπιακού πάνω από τον εγωϊσμό σου. Σκέψου τι θα κάνεις τώρα που είσαι πρωταγωνιστής,
RedArmy7
Και τώρα τι κάνουμε πρόεδρε;
Έχουμε μπλέξει μεταξύ του θέλω και του μπορώ...
Το μεν θέλω το αντιπροσωπεύει ο προπονητής
Το δε μπορώ το αντιπροσωπεύει ο πρόεδρος.
Το θέλω του προπονητή είναι Κάλστρομ, Κάριου. Ο πρώτος δεν παραχωρείται από την ομάδα του ή έτσι έχει διαρρεύσει εντέχνως καθώς τα 7εκάτ. είναι πολλά Άρη ο δεύτερος δεν καλοβλέπει την προοπτική να αγωνιστεί στην Ελλάδα, ενώ οι "χωριάτες" αναμένεται να ζητήσουν πάνω από 5εκάτ λίρες συν τα 2εκάτ. λίρες που παίρνει ο παίκτης. Το σύνολο μαζί με μισθούς και χρηματα που πρέπει να δωθούν σε ομάδες αγγίζει τα 18εκάτ ευρώ. Αν προσθέσουμε και τα χρήματα που θέλει η Μπέτις για τον Μάρκ Γκονζάλες και τον μισθό του παίκτη ξεπερνάμε τα 25.
Για να πραγματοποιηθούν αυτές οι μεταγραφές θα έπρεπε να είχαμε μια ΑΜΚ άνω των 50εκάτ. ευρώ, αν συνπολογίσουμε πως 22 πάνε για την μαύρη τρύπα, ένα μεγάλο μέρος του ποσού πρέπει να μείνει στο μετοχικό ταμείο και μαζί με την πώληση Μπελούτσι και τα χρήματα που υπάρχουν τώρα-υποθετικά μιλάμε για 4εκάτ ευρώ συν τα 5 του Μπελούτσι, φτάνουμε αισίως στα 9---Μας λείπουν δηλαδή άλλα 16 για τις παραπάνω κινήσεις.
Σε ότι αφορά τα του μπορώ, αυτό σημαίνει πως θα εξετάσουμε περιπτώσεις ελεύθερων όπως π.χ. Εντού, Μοριέντες, Ροτέν δανεικών όπως Αρμεντέρος, Άλντιντορ, Γκιγιέρμε ή "βατών" θεωρητικά περιπτώσεων που δεν απαιτούνται για την μεταγραφή πάνω από 2-3εκάτ. ευρώ όπως π.χ. Φρέντ, Μαρέτσκα.
Από αυτούς τους παίκτες που έγραψα, θεωρώ πως θα ενδιαφερθούμε άμεσα τουλάχιστον για δυο π. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας αυτή την στιγμή είναι το δημιουργικό σε πρώτη φάση και σε δεύτερη φάση το εκτελεστικό.
Αν υπολογίσουμε πως το αρχικό πλάνο, από τα μέσα Μαϊου, προέβλεπε σε πρώτη φάση δανεικό Λέτο με οψιόν αγοράς για το επόμενο καλοκαίρι, θεωρώ πως το ίδιο θα ισχύει με τα τωρινά δεδομένα. Άρα λοιπόν εικάζω ότι ο Αρμεντέρος θα είναι από τα πρώτα όνοματα που θα πέσουν στο τραπέζι και σε δεύτερη φάση θα κοιτάξουν τον 31χρόνο Γεωργιανό Κομπιατσβίλι, ο οποίος δεσμεύεται με συμβόλαιο από την Σάλκε.
Σε ότι αφορά τον επιθετικό μιας και πλέον έχουμε τον Ματ με πρόβλημα στους κοιλιακούς, έχουμε μείνει με Ντιόγκο και Μήτρογλου με τον δεύτερο να μην έχει κάνει προετοιμασία με την ομάδα.
Σε αυτή τη θέση υπάρχει ο άπειρος Άλντιντορ σε ότι αφορά τους δανεικούς και οι ελεύθεροι Μοριέντες και Εντού. Ρίσκο και οι δυο περιπτώσεις, θεωρώ ότι θα εξεταστεί περισσότερο ο δεύτερος καθότι είναι 3 χρόνια μικρότερος. Το κασέ τους είναι περίπου το ίδιο, βέβαια αν πάμε με βάση το πλάνο του προπονητή που θέλει φουνταριστό ο Μοριέντες μπορεί να καλύψει αυτή τη θέση όπως και ο Άλντιντορ με αμφίβολη αποτελεσματικότητα όμως στο τελείωμα των φάσεων. Ίσως ο Φρέντ να καλύπτει το πακέτο-όνομα, παίρνεις το 50% του παίκτη ο οποίος είναι και σε καλή ηλικία όμως πόσο εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις α) στον μάνατζερ όπου τα 3εκάτ ευρώ μπορεί να "αυγατίσουν" ως δια μαγείας και να χαθεί πολύτιμος χρόνος για μια αδιέξοδη κατάσταση και β) πόσο αξιόπιστος είναι ο ποδοσφαιριστής που βρίσκεται σε πτωτική πορεία.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση του 
Γκιγιέρμε, όμως ο παίκτης ούτε φουνταριστός είναι, ούτε ξέρουμε αν όντως οι Ουκρανοί της Δυναμό Κιέβου τον παραχωρούν δανεικό.
Για το τέλος άφησα το νευραλγικό κομμάτι, το δημιουργικό. Το μόνο όνομα που παίζει στο ρεπορτάζ είναι αυτό του Μαρέτσκα, ένας πιο γρήγορος Λεντέσμα όπως επισήμανε ένας φίλος από το Thrylos Fans. Είναι όμως δεξιοπόδαρος και μάλλον δεν έχει και την καλύτερη άποψη γι αυτόν ο Κετσπάγια. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως μπορεί να κλείσει εύκολα, το θέμα είναι όμως...μας κάνει ο παίκτης; Φυσικά τις περιπτώσεις Τετέϊ και Μπίνια δεν τις ακουμπάω κάν...τον μεν Τετεϊ τον πιστεύει μόνο ο Νινιάδης, ο δε Μπίνια είναι μια πιο σκληροτράχηλη εκδοχή του Σιμάο, δηλαδή σκληρό παιχνίδι, άμυνα, τρέξιμο, μέτρια πάσα και καθόλου συμμετοχή στην δημιουργία παιχνιδιού.
Δεδομένου ότι ο χρόνος πιέζει και ο Κάλστρομ αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός υπάρχει προβληματισμός για αυτή τη θέση. Από την μια πηγάζει το ερώτημα...μπορείς να περιμένεις μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο...από την άλλη θα ρίσκάρεις να δώσεις προκριματικά δίχως παίκτη που σου φτιάχνει το παιχνίδι; Αν είχε μείνει ο Φερνάντο Μπελούτσι στην ομάδα, το πρόβλημα σαφώς και θα ήταν μικρότερο. Ο Νάντο, έστω και με τα μειονεκτήματα του, μπορούσε να δώσει λύσεις στην κυκλοφορία της μπάλας με γρήγορες και κάθετες πάσες, τώρα ο προπονητής κοιτάζοντας στον πάγκο, βλέπει τον Όσκαρ...Για να δούμε θα βρεθεί λύση σε αυτούς τους γρίφους;
RedArmy
Το blog έχει μείνει ανενεργό για αρκετό χρονικό διάστημα, ειλικρινά πιστέψτε η πρόθεση μου είναι να γράφω πιο συχνά, η διάθεση μου όμως δεν...
Επίσης δεν θα ήθελα να επαναλάβω άρθρα και σχόλια για την επικαιρότητα. Μάλλον θα είναι βαρετό για εμένα να τα γράφω και πολύ περισσότερο για εσάς να τα διαβάζετε. Θα φροντίσω όμως, τα σημαντικότερα post στο Thrylos-Fans να μεταφέρονται και εδώ, όπως και απόψεις φίλων.
Επιγραμματικά μόνο θα αναφέρω:
- Συγχαρητήρια στην ομάδα Ποδοσφαίρου που κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο
- Συγχαρητήρια στην ομάδα Βόλεϊ που ανάτρεψε τα δεδομένα και κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελο.
- Συγχαρητήρια στην ομάδα του Πόλο που κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο και ελπίζω να δωθεί σύντομα λύση στο οικονομικό.
- Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Τζόλε για τους τίτλους και τις όμορφες ποδοσφαιρικές αναμνήσεις.
Για την ομάδα του μπάσκετ, δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα. Θεώρησα επιτυχία ότι φτάσαμε σε ένα Final Four, θεωρώ όμως μέγιστη αποτυχία ότι δεν κατάφερε να εκμεταλευτεί το πλεονέκτημα έδρας και έχασε τον τίτλο.
Ο χρόνος που έρχεται είναι πάρα πολύ κρίσημος, ίσως ο δυσκολότερος από κάθε άλλη χρονιά κυρίως γιατί δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για υπομονή. Έχουν γίνει σοβαρά λάθη, που μας έχουν κάνει απαισιόδοξους.
Με την υπάρχουσα κατάσταση, δεν νομίζω πως πλέον μπορούμε να κάνουμε όνειρα και να έχουμε προσδοκίες, κάθε χρόνο βάζουμε χρήματα και καταφέρνουμε να γινόμαστε λιγότερο ανταγωνιστικοί, κυρίως γιατί δεν υπάρχει ένας ορθολογικός μεταγραφικός σχεδιασμός.
Από το πρώτο πακέτο για ομάδα κορμού που επιχειρήσαμε να φτιάξουμε με Καζλάουσκας, στην ομάδα έχει μείνει ο Βασιλόπουλος, ο Μπουρούσης και ο Σκορτσιανίτης. Ο πρώτος είναι τραυματίας τον μισό χρόνο, ο δεύτερος θα είναι και δεν θα είναι του χρόνου και ο τρίτος ουδείς ξέρει.
Από το δεύτερο πακέτο χρημάτων επί Γκέρσον, έχει μείνει ο Τεόντοσιτς, ο οποίος θα πάει δανεικός για να αποκτήσει "εμπειρίες".
Από το τρίτο πακέτο πακέτο χρημάτων Μένει ο Τσίλντρες, ο Βούισιτς, ο Χαλπερίν, με ερωτηματικό ο Πελεκάνος. Παίκτες δηλαδή που αν είχαμε την δυνατότητα να τους αφήσουμε ελεύθερους θα το κάναμε γιατί για τον Α και Β λόγο δεν μας κάνουν.
οπότε προκύπτουν τα ρητορικά ερωτήματα τι μένει, τι κρατάμε, τι διώχνουμε, τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε;
Θα φτιάξουμε ομάδα με τον 33χρόνο Χόλντεν; με τον ξεχασμένο από το 2005 Ζήση; με τον πολύ καλό αλλά 34 χρόνο Πάρκερ;
Να επενδύσεις σε ταλέντα; Είσαι σίγουρος ότι θα πιάσουν; Ενώ είσαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσεις τον τίτλο; Να επενδύσεις σε παίκτες με όριο ηλικίας 30 ετών; Παίκτες που έχουν συμβόλαια με τις ομάδες τους και θα πρέπει να ματώσεις οικονομικά για να τους αποκτήσεις;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα νομίζω πως ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει τι ομάδα θέλουμε να κάνουμε. Και σε αυτό ευθύνες έχει και η διοίκηση, όχι μόνο ο προπονητής.
RedArmy [...]
Μετά την επόμενη μέρα...
Ετεροχρονισμένα θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στην ομάδα μπάσκετ που προκρίθηκε στο Φίναλ Φορ. Κάποιες υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να ασχοληθώ ενεργά με το blog, αν και ομολογώ πως ο διάλογος με τα φιλαράκια από το Thrylos Fans φτάνει και περισσεύει ...
Εν πάσει περιπτώσει, η ομάδα έκανε το βήμα μπροστά και προκρίθηκε και μάλιστα με σημαντικές εκτός έδρας νίκες, δείγμα που μαρτυρά πως αρχίζει και γίνεται κάποια σοβαρή δουλειά στην ομάδα.
Και θα φτάσουμε στο χθες.
Ατυχώς η ομάδα δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, δίχως να είναι καλύτερη αλλά ούτε και χειρότερη από τον αιώνιο αντίπαλο, ο αγώνας χάθηκε σε κάποιες λεπτομέρειες. Δεν θέλω να σταθώ στην στατιστική ανάλυση ή σε τεχνικές λεπτομέρειες, άλλωστε έχουν γίνει τόσες συζητήσεις και αναλύσεις που μάλλον είναι περιττό να επαναλάβουμε τα ίδια. Θεωρώ όμως ότι χρειαζόμαστε και περισσότερη δουλειά και περισσότερη βοήθεια σε εναλλακτικές λύσεις στο σκοράρισμα. Η προσπάθεια των παιδιών ήταν συγκλονιστική και θα τους ξαναπώ ένα μπράβο για την προσπάθεια που κατέβαλλαν.
Οσον αφορά το πρωτάθλημα, αυτό είναι μια άλλη ιστορία και εκεί θα βγουν άλλα συμπεράσματα.
RedArmy
"Έφυγε ο Μπάμπης Κοτρίδης"
Η οικογένεια του Ολυμπιακού είναι από το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου πιο φτωχή. Ένα εκλεκτό μέλος της, ο θρυλικός Μπάμπης Κοτρίδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, μία μέρα μετά τη βράβευσή του στον αγώνα Βραδυποριακού-Ταλαιπωριακού. Ανήκε στην ομάδα της δεκαετίας του '50 που έγραψε τη δική της ιστορία με επιτυχίες σχεδόν ανάλογες της σημερινής ομάδας του Ολυμπιακού και ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά που ακόμη και σήμερα σπανίζουν. Ένα από τα πιο εκλεκτά μέλη αυτής της ομάδας ήταν ο Κοτρίδης. Τελευταίο του παιχνίδι ήταν αυτό κόντρα στην Σάντος του Πελέ στο Καραϊσκάκη...
Γεννήθηκε το 1928 στη Δραπετσώνα και πέραν από ποδοσφαιριστής ήταν και αθλητής στίβου. Αργότερα η οικογένειά του μετακόμισε στην Καλλιθέα. Ξεκίνησε σαν αθλητής στίβου στον Πανιώνιο στα 400μέτρα εμπόδια. Κάποια μέρα τον είδε τυχαία σε μια αλάνα να παίζει ποδόσφαιρο, ο Γιώργος Μαλευρής και τον πήγε να δοκιμαστεί στην ΑΕΚ η οποία τον απέρριψε. Ο Μαλευρής τον πήγε στη συνέχεια στον Ολυμπιακό όπου και έβγαλε δελτίο.
Ξεκίνησε το 1946 από την δεύτερη ομάδα και παράλληλα συνέχιζε στον στίβο του Πανιώνιου. Το 1946 γίνεται μέλος της Εθνικής ομάδας στίβου στο άλμα εις ύψος, αλλά εγκαταλείπει τον στίβο μετά από παρότρυνση των αδελφών Χέλμη, που ήταν προπονητές τότε του Ολυμπιακού, και επιστρέφει στο ποδόσφαιρο. Έπαιξε στον Ολυμπιακό μέχρι το 1961.
Θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ο κορυφαίος Έλληνας σπεσιαλίστας στην εκτέλεση πέναλτυ με 36/38 εκτελέσεις σε επίσημα ματς. Αγωνίστηκε στην Εθνική Ελλάδος σε 18 αγώνες και σημείωσε ένα γκολ. Είναι από τους λίγους Έλληνες αθλητές που έγινε διεθνής σε δύο διαφορετικά αθλήματα.
Oι τίτλοι του:10 πρωτάθλημα Ελλάδος:1947,1948,1951,1952,1954,1955,1956,1957,1958 και 1959
10 κύπελλα Ελλάδος:1947,1951,1952,1953,1954,1957,1958,1959,1960 και 1961
14 πρωταθλήματα Πειραιά: 1946,1947,1948,1949,1950,1951,1952,1953,1954,1955,1956,1957,1958 και 1959
Πηγή: www.gavros.gr [...]
Οι μεγάλες νίκες κάνουν τις μεγάλες ομάδες!
Δεν μπορώ παρά να πω συγχαρητήρια στην ομάδα του μπάσκετ και στην προσπάθεια που κατέβαλλαν όλοι οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη. Μέσα σε μια από τις πιο καυτές έδρες στην Ευρώπη, έπιασαν τον ταύρο απ’ τα κέρατα, επέβαλλαν τον δικό τους νόμο και νίκησαν το φαβορί χαρίζοντας για πρώτη φορά έπειτα από πάρα πολλά χρόνια την πρωτιά στον όμιλο μας στο TOP 16, δίνοντας μας το πλεονέκτημα της έδρας απέναντι στην Ρεάλ.
Κάπου εκεί αρχίζουμε να ονειρευόμαστε και το Βερολίνο και το Final Four όμως ακόμα ο δρόμος είναι μακρύς.
Κάτι φαίνεται να αλλάζει στον Ολυμπιακό. Και εγώ όπως άλλα παιδιά γκρινιάζαμε –και με το δίκιο μας νομίζω, για την εικόνα της ομάδας τους προηγούμενους μήνες, για τα λάθη από τον πάγκο και για, πολλά άλλα.
Φυσικά όλα τέλεια δεν μπορεί να είναι, γιατί ο τέλειος φαίνεται σε βάθος χρόνου και στα τρόπαια που θα κατακτήσει. Αισιοδοξούμε όμως πως με εμφανίσεις σαν την χθεσινή, το μέλλον ανήκει στον Ολυμπιακό και σε αυτά τα παιδιά. Οι μεγάλες νίκες κάνουν τις μεγάλες ομάδες, τους μεγάλους προπονητές και τις μεγάλες διοικήσεις. Συνεχίστε άπαντες την προσπάθεια, σας πιστεύουμε!
RedArmy
Η άλλη πλευρά της αλήθειας με την μαθηματική ανάλυση
Το ματσάκι του κυπέλου στο μπάσκετ πέρασε, αν και προσπαθήσαμε στο τέλος δεν καταφέραμε να πάρουμε την νίκη απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο. Προσωπικά δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με την διαιτησία, φαινομενικά στο συγγεκριμένο ματσάκι η ομάδα δεν αδικήθηκε, αν ρίξουμε όμως μια ματιά σε μια παρακάτω μαθηματική ανάλυση ενός αγώνα μπάσκετ με την βοήθεια του φίλου Alex από το Thrylos Fans, τον οποίο ευχαριστώ για την άδεια που μου έδωσε να δημοσιεύσω την ανάλυση του, θα δούμε πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως φαίνεται. Σε καμία περίπτωση βέβαια αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για το "κρέμασμα" της ομάδας και τα λάθη που έγιναν από τον πάγκο. Αξίζει όμως να λάβουμε υπόψιν ότι ακόμα και με αυτή την εμφάνιση των τελευταίων πέντε λεπτών, μπορούσαμε ή να πω καλύτερα έπρεπε να πάρουμε την νίκη.
RedArmy
Να προσπαθήσω, για μια τελευταία φορά, να δώσω μια ιδέα γιατί είναι μαθηματικά λάθος, στο μπάσκετ, οι θέσεις του τύπου "έλα μωρε, 4-5 σφυριγματάκια ήταν", "δεν ήταν τόσο κακή η διαιτησία, 60-40 μας έπαιξε", "και στο ποδόσφαιρο το παίρνουμε κανένα σφυριγματάκι" κλπ.
Σορυ για το σεντόνι, αλλά νομίζω είναι "χρήσιμο και εκπαιδευτικό", για να καταλάβουμε γιατί μιλάμε.
Τα ποσοστά είναι ενδεικτικά, αλλά θα καταλάβετε.
Υποθέσεις:
Έστω ότι σε 40 λεπτά "καθαρού" χρόνου, με μέσο όρο επίθεσης τα 16 δευτερόλεπτα (σηκώνει νερό αυτό, αλλά μιλάμε ενδεικτικά), από τις δύο ομάδες γίνονται 150 επιθέσεις.
Έστω ότι ένα 50% των επιθέσεων που γίνονται καταλήγουν σε καλάθι 2 πόντων (για να απλοποιήσουμε το παράδειγμα - κάποιος με ΠΟΛΥ χρόνο στα χέρια του μπορεί να πάρει το spread των προσπαθειών ανά 1π, 2π, 3π, να χρησιμοποιήσει actual ποσοστά ευστοχίας, να αφαιρέσει τα λάθη που δεν οδηγούν καν σε προσπάθεια κλπ κλπ κλπ).
(Check point για τις υποθέσεις: Με τα παραπάνω, οδηγούμαστε σε ένα σύνολο 150 πόντων και για τις δύο ομάδες, που δεν είναι τρελό - το μοντέλο στέκεται).
Προσέξτε τώρα (και εδώ αρχίζουν οι διαφορές με το ποδόσφαιρο):
Στο μπάσκετ, ΚΑΘΕ επίθεση, στατιστικά, διαμορφώνει εν δυνάμει σκόρ. ΚΑΘΕ επίθεση, με το παραπάνω "απλοποιημένο" μοντέλο, "αξίζει" ένα πόντο. Επίσης, σχεδόν ΚΑΘΕ επίθεση "προσφέρεται" για σφύριγμα.
Τα σφυρίγματα, μάλιστα, πρέπει να "χωριστούν" σε δύο κατηγορίες:
α) Αυτά που απλά "αλλάζουν" κατοχή (και "αξίζουν" στατιστικά 1 πόντο)
β) Τα σφυρίγματα που είτε "κόβουν" καλάθια (που "αξίζουν" δύο πόντους), είτε οδηγούν/κλείνουν τα μάτια σε φάουλ, (που αξίζουν 2 x το ποσοστό επιτυχίας στις βολές -ας πούμε ένα 60%-, άρα "αξίας" 1,2 πόντων).
Τέλος, ας σκεφτούμε το γεγονός ότι το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι όπου ι) δεν υπάρχει ισοπαλία, και ιι) διαμορφώνεται με "πόντους διαφοράς", επίθεση με την επίθεση. Το τελευταίο σημαίνει ότι, πολύ συχνά, ένα σφύριγμα που "στατιστικά" αξίζει 1 πόντο, έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα σε "πόντους διαφοράς". Απλό παράδειγμα: Είσαι 4 πόντους μπροστά. Πας για εύκολο καλάθι, δεν σφυρίζεται, βγάζει αιφνιδιασμό ο αντίπαλος. Ένα το λάθος, αλλά αντί για 2 πόντους η διαφορά τώρα είναι 6.
Επίσης, δεν βάζω καθόλου το εν δυνάμει "ψυχολογικό κόστος" των σφυριγμάτων, το timing, τι σημαίνει, πχ, να δώσεις τρίτο φάουλ σε κάποιον και να τον καθίσεις στον πάγκο, κλπ κλπ κλπ. Γενικά, το παραπάνω μοντέλο είναι συντηρητικό, μειώνει τον ρόλο της διαιτησίας και απλά καταδεικνύει το concept.
Τι σημαίνουν αυτά:
- Αν υποθέσουμε ότι έχουμε calls των διαιτητών στις μισές από τις επιθέσεις που γίνονται (75)
- Το "περίφημο" 60%-40% (που το βρίσκουμε "ποδοσφαιρικά" αποδεκτότατο), σημαίνει 15 σφυριγματάκια εναντίον μας (45 με 30 ενδεικτικά).
- Τα 15 αυτά σφυριγματάκια, αξίζουν από 1 ως 2 πόντους, σύμφωνα με τα παραπάνω (βάλτε 1.5 πάλι για απλοποίηση).
Και να μην πιάσουμε καθόλου το τι σημαίνει αυτό σε πόντους διαφοράς (μεγαλύτερο από την "αξία" των σφυριγμάτων σε πόντους).
- Το "55%-45%" (41 vs 34) είναι 7 σφυριγματάκια.
Τι... ψυχή έχουν 7 σφυριγματάκια; 10 ποντάκια! (Και παίζει πόσοι πόντοι διαφοράς είναι).
ΕΔΙΤ: Για να είναι κάποιος "ακριβής", πρέπει να υπολογίσει την διαφορά ανάμεσα, πχ, στα 45 σφυρίγματα "εναντίον" με αυτά τα "εναντίον" στο σενάριο 50-50... αλλά ήδη έχει τόσα συντηρητικά στοιχεία το μοντέλο που δεν μπαίνω σε αυτή την διαδικασία.
Όποιος θέλει μπορεί να "παίξει" με τις υποθέσεις. Μπορεί να μειώσει τα σφυρίγματα overall πχ. Όμως, ακόμα και "στεγνά αριθμητικά" με δυσκολία θα βγάλετε λιγότερους από 10 πόντους διαφοράς, ακόμα και με "ελάχιστη" κλίση της διαιτησίας. Φυσικά, το αποτέλεσμα είναι "χειρότερο", όταν μπουν στην "συνταγή" τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των σφυριγμάτων.
Τα πράγματα είναι απλά: Για να ξεπεράσεις την διαιτησία, πρέπει να τον "έχεις" τον αντίπαλο για 15+ διαφορά υπό ΚΣ (με συντηρητική εκτίμηση).
Με το σύστημα των playoff, όπου πλέον πρέπει να κερδίσεις τον αντίπαλο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 3 φορές (συν άλλη μία για να πάρεις πλεονέκτημα έδρας), η στατιστική γίνεται ακόμα πιο αμείλικτη.
Alex από το Thrylos Fans
Η επιλογή πρέπει να γίνει από το πρώτο ράφι και όχι από το καλάθι...
Η επιδείνωση της υγείας του Ντάρκο Κοβάσεβιτς που πιθανότατα θα σημάνει το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται οι γιατροί που τον εξέτασαν εδώ στην Ελλάδα, κάνει επιτακτική την ανάγκη αγοράς ενός επιθετικού, η οποία δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού για να πάρεις μια μηχανή των γκολ, πρέπει να σκάσεις μια μηχανή που βγάζει χρήματα. Στην Ευρώπη, δύσκολα θα βρεθεί ομάδα στο μέσο της σεζόν -εκτός αν μιλάμε για Ρωσία ή χώρες που το πρωτάθλημα λόγο παγετού έχει διακοπεί- που να δώσει το πρώτο βιολί της. Συνεπώς είτε θα πρόκειται για κάποιον "Όσκαρ" της τάδε ή δείνα ομάδας που έχει ελάχιστες συμμετοχές και θέλει να τον ξεφορτωθεί.
Στην Λατινική Αμερική τα πράγματα είναι πιο απλά, έχεις χρήμα; παίρνεις παπάδες! Με την οικονομική κρίση που επικρατεί στην παγκόσμια αγορά, δεν υπάρχουν πλέον οι ίδιες ευκαιρίες για τα λαβράκια που κοστολογούνται με 10 και 15εκάτ. ευρώ. Αφήστε που όταν κάνεις διαπραγματεύσεις με Λατινική Αμερική μιλάς πάντα με δολάρια και όχι με ευρώ. Από την εποχή του Λοσάντα ίσχυε αυτό ίσως και παλαιότερα, συνεπώς πολύ εύκολα αυτά τα 5 ή 10 εκάτ. που ακούονται να αφορούν δολάρια, όπερ σημαίνει αισθητά λιγότερα σε ευρώ.
Ρευστό στην παρούσα φάση, δεν φαίνεται να υπάρχει, ακόμα και τον Γκέκα να πάρει, τον οποίο δεν θεωρώ κάτι το αξιόλογο, χρειάζονται 2εκάτ. ευρώ. Συνεπώς για να αποκτηθεί ένας ποδοσφαιριστής θα χρειαστεί να γίνει μια επένδυση, μια εισροή ρευστού από κάποια προκαταβολή χορηγίας, μια δανειόληψη κλπ.
Μέχρι τον Ιούνιο, ο Ολυμπιακός πρέπει να καταβάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ για δόσεις συμβολαίων σε ποδοσφαιριστές και ομάδες. Ενώ το τέλος του οικονομικού έτους είναι τον Μάρτιο όπου εκεί θα οριοθετηθεί μεγάλος αριθμός από το μπάτζετ της ομάδας για την επόμενη χρονιά.
Το θέμα είναι ποιοί είναι οι στόχοι της διοίκησης για την φετινή χρονιά. Θα επαναπαυθούμε στο πρωτάθλημα και πιθανότατα στο κύπελο, αφήνοντας στην άκρη το Ουέφα; Θεωρούμε πως η Σεντ Ετιέν ή η Μίλαν ή η Βέντερ Βρέμμης θα είναι το ταβάνι για την φετινή πορεία του Ολυμπιακού;
Συνεπώς βρισκόμαστε μπροστά σε δυο καταστάσεις.
Είτε κάνουμε μια φτηνή μεταγραφή πιθανότατα από τον εσωτερικό χώρο με σκοπό να βγει το πρωτάθλημα. Το +9 δίνει μια ασφάλεια, αλλά μια ενδεχόμενη απουσία του Ντιόγκο για 2-3 παιχνίδια μπορεί αυτή την διαφορά να την μετατρέψει σε εφιαλτική απόσταση αναπνοής από τους διώκτες μας, συνεπώς η ανάγκη απόκτησης ενός ακόμα σέντερ φορ είναι επιτακτική και αναγκαία.
Είτε κάνουμε ένα οικονομικό άνοιγμα ενισχύοντας την ομάδα, σε δυο θέσεις που υπάρχει σοβαρή έλλειψη. Προτεραιότητα είναι η θέση του επιθετικού και ανάλογα με την δαπάνη, μπορεί να κινηθεί για έναν αμυντικό μέσο, έστω και από αυτούς που ακούγονται από το εσωτερικό.
Η ουσία όμως είναι να γίνει προσεκτική επιλογή, να μην φορτωθούμε κανένα παλτό και αρχίσουμε πάλι τα τραγελαφικά αφιερώματα. Στην ιστορία των μεταγραφών του Ολυμπιακού επί εποχής Κόκκαλη, σπανίως δεν έχει βγει ο ακριβός ποδοσφαιριστής. Αντίθετα μπορώ να θυμηθώ δεκάδες περίπτωσεις φτηνών μεταγραφών που δεινοπαθούσαμε να τους λύσουμε τα συμβόλαια.
RedArmy
Υ.Γ. Ντάρκο σιδερένιος σε περιμένουμε να επιστρέψεις κοντά μας
[...]Πρέπει να βρεθεί η σωστή χημεία...
Απαγοητευτικός ήταν εχθές ο Ολυμπιακός με αντίπαλο την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ.
Σε κανένα σημείο του χθεσινού ματς η ομάδα δεν μπήκε στο πνεύμα του αγώνα, ενώ αρκετοί παίκτες ήταν από αόρατοι έως ανύπαρκτοι.
Δεν θα συμφωνήσω με όσους κατακρίνουν τον Τσίλντερς. Ο Τσίλι είναι ένας rookie στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, δεν είχε εμπειρίες και παραστάσεις ούτε από Ευρωλίγκα ούτε από το Ελληνικό πρωτάθλημα. Τα χρήματα με τα οποία αμοίβεται είναι αρκετά, αλλά αυτό δεν αποτελεί κανένα επιχείρημα για την προσφορά που μπορείς να περιμένεις από έναν παίκτη. Εχθές πάντως προσπάθησε, δεν του έβγαινε το ματς, αλλά έβλεπες πως προσπαθούσε.
Η μεγαλύτερη απαγοήτευση ήταν η υπόλοιπη ομάδα με εξαίρεση τον Γιοτάμ και αποκορύφωση τον Γκρήρ. Έχω την εντύπωση πως ο Γιόταμ που δεν ήρθε με τις μεγάλες φανφάρες και τυμπανοκρουσίες έχει προσαρμοστεί περισσότερο από τους υπόλοιπους στην ομάδα. Ο Λην από την άλλη με έχει απαγοητεύσει πλήρως, πέρυσι ήταν σχεδόν μια ομάδα μόνος του, φέτος που υποτίθεται ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερα γιατί έχει και άλλους μαέστρους η ορχήστρα, στα δύσκολα ματς η απόδoση του είναι κάτω του μετρίου. Ελπίζω να περνάει μια περίοδο ντεφορμαρίσματος και να προσφέρει αυτά που μπορεί στην συνέχεια.
Γενικά όμως η ομάδα δεν μας έχει ικανοποιήσει. Ακόμα και στα θεωρητικά εύκολα παιχνίδια, η μηχανή κάπου μπουκώνει ενώ στα δύσκολα μας απαγοητεύει. Απλά θα θυμίσω πως σε Μάλαγα, Ζάγκρεμπ, Τελ Αβίβ και ΟΑΚΑ, στα δυσκολότερα ματς που έχει δώσει φέτος η ομάδα έχουμε γνωρίσει την ήττα με κάτω τα χέρια, και οι παίκτες που υποτίθεται πρέπει να στηρίζουν την ομάδα είναι ωσεί παρόντες.
Δεν γνωρίζω αν ο Παναγιώτης έχει καταφέρει να βρει ακόμα την χημεία της ομάδας, έτσι ώστε να υπάρχει μια συνέχεια της απόδοσης και όχι σκαμπανεβάσματα. Δεν γνωρίζω αν απλά η ομάδα είναι άπειρη και παρασύρεται εύκολα στον ρυθμό του αντιπάλου, ούτε μπορώ να το δεχθώ όταν έχεις γκάρντ όπως τον Θωδωρή να μην μπορείς να φτιάξεις παιχνίδι.
Επειδή τα ζόρικα τώρα αρχίζουν, καλό θα είναι να υπάρχει μια περισυλλογή για το πως θα καταφέρει ο Παναγιώτης να βρει μια λύση σε αυτό το πρόβλημα, εάν δεν του βγαίνει η χημική εξίσωση λόγο έλλειψης ενός στοιχείου, ας ζητήσει να του το φέρουν. Δεν μπορούμε να κάνουμε όνειρα για το Βερολίνο με τέτοιες εμφανίσεις. Πρέπει να γίνει ορθή αξιολόγηση του προβλήματος και να βρεθεί σύντομα η λύση του.
RedArmy
