Παιχνίδια ηθικής σε έναν ανήθικο "ποδοσφαιρικό" πόλεμο

Πρώτα απ' όλα θα ξεκαθαρίσω πως ο Ολυμπιακός δεν γνώριζε την περίπτωση του Βάλνερ πριν την έναρξη του παιχνιδιού, το έμαθε κατόπιν εορτής. Αν το γνώριζε από πριν θα κατέθετε ένσταση πριν από το ματς. Αυτό είναι ντεφάκτο.

Από ηθικής πλευράς πιστεύω πως κανένας φίλαθλος και οπαδός όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και των άλλων ομάδων δεν συμφωνεί με το πεπραγμένο της ένστασης. Όπως αποδείχθηκε στον αγωνιστικό χώρο ο Ολυμπιακός δεν δικαιούται την νίκη σε αυτό τον αγώνα και τον έχασε δίκαια.

Το αγωνιστικό πρόσωπο μιας ομάδας όμως δεν έχει καμία σχέση με το νομικό, είναι δυο ξεχωριστοί κόσμοι, δυο ξεχωριστές υποθέσεις. Μια ομάδα, μια εταιρεία αν θέλετε οφείλει να προστατέψει τα συμφέροντα και το κύρος της. Δεν νομίζω να διαφωνεί κάποιος πως η Καλαμαριά υπέπεσε σε ένα σφάλμα, σε ένα παράπτωμα που νομικά την φέρει σε θέση απολογιτική. Είναι δηλαδή κατηγορούμενη για ένα αδίκημα.
Θέλετε άθελα της; Το δέχομαι και αυτό. Δεν παύει όμως να είναι ευθύνη της Καλαμαριάς και της κάθε ομάδας να γνωρίζει τους κανονισμούς που έχει θεσπίσει η ΦΙΦΑ πριν αγοράσει έναν ποδοσφαιριστή. Η ΕΠΟ όπως και καμία ποδοσφαιρική ομοσπονδία στον κόσμο δεν είναι υπόχρεη να γνωρίζει την υπόθεση κάθε ποδοσφαιριστή που μεταγράφεται από ένα πρωτάθλημα στο άλλο. Υποχρέωση της είναι να επιτρέπει σε μια ομάδα να εγγράψει στα μητρώα της έναν νεαποκτηθέν ποδοσφαιριστή εφόσον προσκομιστούν τα απαραίτητα έγραφα.

Προσωπικά, την ένσταση που καταθέτει ο Ολυμπιακός την θεωρώ το ίδιο ανήθικη με το παραλήρημα του Νικολαϊδη την περασμένη Κυριακή όπως και της επιστολής του Τζίγγερ την περασμένη εβδομάδα. Στον τρόπο έκφρασης μόνο διαφέρουν, ο αυτοσκοπός είναι ο ίδιος, η άμεση ή έμμεση εύνοια της ομάδας. Είτε στέλνεις επιστολή, είτε βγαίνεις να παραπονεθείς αισθάνοντας αδικημένος, είτε ακόμα καταθέτωντας ένσταση, ζητάς να δικαιωθείς επειδή σε αδικούν.
Δυστυχώς όσο και να το θέλουμε κάποιοι, η εποχή του ρομαντισμού στο ποδόσφαιρο έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το βλέπεις δηλαδή και μέσα από μια απλή συζήτηση φιλάθλων, σε ένα καφενείο, στο σχολείο, ακόμα και σε ένα forum συζητήσεων στο Internet, μετρήστε τις κουβέντες που ασχολούνται με το παρασκήνιο, την διαιτησία, το "ψεύτικο" πέναλτι, το οφσαϊντ και αυτά που ασχολούνται με μια όμορφη ενέργεια που έκανε ένας ποδοσφαιριστής. Ασχολούμαστε περισσότερο με την απάτη, με το υποχθόνιο πρόσωπο του ποδοσφαίρου παρά με το ποδοσφαιρικό θέαμα εντός του γηπέδου.
Το συμπέρασμα νομίζω είναι αυτονόητο, όταν συμμετάσχεις σε έναν ποδοσφαιρικό "πόλεμο" θα πολεμίσεις με όπλα, δεν θα βγάλεις την λευκή σημαία ζητώντας ειρήνη, όσο ηθικό και αν είναι αυτό.
RedArmy

Υ.Γ. Πριν βγουν να κρίνουν και να μιλήσουν για ηθική κάποιοι από τους επώνυμους Ολυμπιακάρες, θα πρέπει πρώτα να δίνουν το καλό παράδειγμα και όχι να κατηγορούνται για διάφορες "κομπίνες". Η γυναίκα του Καίσαρα οφείλει όχι μόνο να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται!